Υπάρχουν δύο βασικοί λόγοι για να αντικαταστήσει κάποιος τα γκριπ (grip) στο τιμόνι της χωμάτινης μοτοσυκλέτας του:
α) η φθορά τους
β) η προτίμηση σε κάποιο άλλο ανταλλακτικό, με διαφορετικά χαρακτηριστικά σε σχέση με αυτά που υπάρχουν ήδη στη μοτοσυκλέτα.
Τι προσφέρουν τα grip
Πριν, ξεκινήσουμε να εμβαθύνουμε στο θέμα των παραλλαγών αλλά και της αντικατάστασης των γκριπ, έχει ενδιαφέρον να δούμε τι ακριβώς μας προσφέρουν αυτά. Η καλή πρόσφυση των χεριών (γαντιών) μας στο τιμόνι και η απορρόφηση μέρους των κραδασμών που φτάνουν σε αυτό, πριν περάσουν στα χέρια μας, είναι η προφανής απάντηση αλλά η “εκτέλεση της συνταγής” έχει πολλές παραμέτρους και ακόμα περισσότερους συνδυασμούς…
- Πολύ πρόσφυση με μαλακό υλικό σημαίνει γρήγορη φθορά των γκριπ…
- Πολύ πρόσφυση με σκληρό υλικό θα σήμαινε γρήγορη φθορά στα γάντια και καταπόνηση του δέρματος μας…
- Η υπερβολική απορρόφηση κραδασμών συνοδεύεται με απώλεια πληροφόρησης.
- Η μικρή απορρόφηση κραδασμών κουράζει τα χέρια.
Οι κατασκευαστικοί περιορισμοί
Το θέμα του grip με τη γενικότερη έννοια, δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο πιάνουμε ένα κρίσιμο αντικείμενο, απασχολεί συνεχώς τους ερευνητές, όχι μόνο στον τομέα των μοτοσυκλετών αλλά και σε εκατοντάδες ακόμα εφαρμογές. Οι φωτογραφικές μηχανές, τα χειριστήρια (gaming, drone κλπ), τα μαχαίρια, τα εργαλεία και πολλά ακόμα αντικείμενα αλλάζουν συνεχώς σχεδιασμό ώστε να δώσουν την καλύτερη δυνατή λαβή στον χρήστη. Στη μοτοσυκλέτα ωστόσο δεν έχει συμβεί (ακόμα) κάτι τέτοιο, και η περιοχή επαφής των χεριών μας με αυτή όχι μόνο παραμένει απλά κυλινδρική αλλά και σχεδόν ίδιας διαμέτρου εδώ και πολλές δεκαετίες.
Οι παραλλαγές
Παρά τον σημαντικό περιορισμό στον σχεδιασμό, οι κατασκευαστές των grip έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μία εντυπωσιακά μεγάλη ποικιλία από grip που διαφοροποιούνται κυρίως σε τρεις τομείς:
- Το υλικό κατασκευής.
- Την υφή (ανάγλυφο).
- Τον τρόπος εφαρμογής
ενώ θα μπορούσαμε να προσθέσουμε ακόμα αυτές τις εξωτερικής διαμέτρου, του μήκους, του στυλ της φλάντζας (τον δακτύλιο στον οποίο ακουμπάει το χέρι μας με την εξωτερική μεριά του αντίχειρα και του δείκτη) και φυσικά την εμφάνιση, δηλαδή κυρίως τον χρωματισμό. Ας τα δούμε ένα-ένα.
Τα υλικά κατασκευής
Για πάνω από μισό αιώνα τα συνθετικά υλικά έχουν κυριαρχήσει στον τομέα των grip αντικαθιστώντας το δέρμα, το ύφασμα και το καουτσούκ που χρησιμοποιήθηκαν στο πρώτο μισό της προηγούμενου αιώνα. Έτσι, κάθε κατασκευαστής προσπαθεί να πετύχει την “ιδανική συνταγή” κατά τον πολυμερισμό υδρογονανθράκων ώστε το υλικό που θα βγει από το “καζάνι” να ταιριάζει στο τρίπτυχο πρόσφυση/απορρόφηση/αντοχή. Η εξέλιξη σε αυτή τη διαδικασία ήρθε με το “πάντρεμα” διαφορετικών υλικών για την κατασκευή grip με δύο υλικά (dual compounds) ενώ εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει και η χρήση ρητίνης Kevlar από τη Renthal για ταυτόχρονη αύξηση της αντοχής και της πρόσφυσης.
Η υφή (ανάγλυφο)
Η επιφάνεια των grip δεν είναι λεία καθώς όλα διαθέτουν ένα ανάγλυφο που όχι μόνο αυξάνει την πρόσφυση αλλά σε κάποιες περιπτώσεις αναλαμβάνει και την απορρόφηση κραδασμών. Υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες στον σχεδιασμό του ανάγλυφου των grip:
- αυτή με το ενιαίο μοτίβο και
- αυτή με τον συνδυασμό δύο ή και περισσότερων μοτίβων.
Στη δεύτερη περίπτωση η λογική είναι πως διαφορετικό υλικό χρειάζεται το σημείο που ακουμπάει η παλάμη (περισσότερη δύναμη και βάρος, μικρότερες απαιτήσεις ακρίβειας) και διαφορετικό αυτό που αγκαλιάζουν τα δάχτυλα (μικρότερη δύναμη με μεγαλύτερη ανάγκη στην ακρίβεια της αίσθησης). Σε αυτή την περίπτωση είναι φυσικό πολύ σημαντική η σωστή τοποθέτηση των grip ως προς το πάνω-κάτω.
Τρόποι εφαρμογής
Υπάρχουν δύο διαφορετικές κατηγορίες grip ως προς τον τρόπο εφαρμογής τους στο τιμόνι της μοτοσυκλέτας μας:
- ο “παραδοσιακός” και
- αυτός με σύστημα lock-on
Στην πρώτη περίπτωση, αυτή που συναντάμε στις περισσότερες μοτοσυκλέτες enduro και MX παραγωγής, το γκριπ σφηνώνει στο τιμόνι χάρη στην ελαστικότητά του απαιτώντας ωστόσο επιπρόσθετα μέτρα για την αποφυγή περιστροφής σε περίπτωση που εισέλθει νερό, λάσπη ή οτιδήποτε άλλο. Αυτά μπορεί να είναι κόλλα ή και σύρμα που τυλίγει (δένει) σφιχτά το γκριπ πάνω στο τιμόνι εμποδίζοντας το να περιστραφεί.
Στη δεύτερη περίπτωση (lock-on) το μαλακό υλικό του grip έρχεται ήδη κολλημένο σε ένα κυλινδρικό πλαίσιο το οποίο θα σφίξει πάνω στο τιμόνι με (συνήθως) δύο βίδες. Αυτή η περίπτωση είναι σαφώς πιο εύκολη και γρήγορη στην τοποθέτηση αλλά στερεί υλικό (πάχος) από το “λαστιχένιο” τμήμα του grip.
Τοποθέτηση grip
Δες στο παρακάτω video με τον Γιάννη Τρίγκα, πώς γίνεται η τοποθέτηση των grip σε μία αγωνιστική μοτοσυκλέτα enduro.
Αξεσουάρ για γκριπ
Αν και μιλάμε για ένα από τα, φαινομενικά, πιο απλά εξαρτήματα πάνω σε μία μοτοσυκλέτα enduro και mx, εντούτοις ο σοβαρός ρόλος τον οποίο καλούνται να παίξουν απαιτούν την ύπαρξη αξεσουάρ όπως:
- Κόλλα: ειδικά σχεδιασμένες κόλλες επιτρέπουν την εύκολη τοποθέτηση των συμβατικών grip όσο είναι υγρές και στη συνέχεια, μόλις στεγνώσουν, “ασφαλίζουν” τα grip ώστε να μην περιστρέφονται.
- Προστατευτικά: Τοποθετούνται γύρω από τα grip όταν δουλέυουμε στη μοτοσυκλέτα (service) ώστε να αποτρέψουν το λέρωμά τους από βρώμικα χέρια.
- “Donuts”: Μαλακά δαχτυλίδια που αποτρέπουν τη δημιουργία πληγής στον αντίχειρα, στο σημείο τριβής του με τη φλάντζα του grip.
- Σύρμα: Το χρησιμοποιούμε για το “δέσιμο” του grip πάνω στο τιμόνι ώστε να μην περιστρέφεται ακόμα και κάτω από ακραίες συνθήκες. Συστήνεται ανοξείδωτο ατσάλινο σύρμα με διατομή 0,7-0,8mm όπως αυτό.
- “Επέκταση λαβής” για λασπερές συνθήκες: Πρόκειται για ένα εξάρτημα που είδαμε πρόσφατα από την ODI και το οποίο δίνει μία επιπλέον λαβή στο grip. Προορίζεται για ιδιαίτερα λασπερές συνθήκες.
