Τη δεκαετία των ‘80s τα 200αρια enduro κάνουν θραύση και στο τεύχος της 1ης Μαίου του 1983, το αμερικάνικο Dirt Bike κάνει ένα συγκριτικό που έκανε πολλούς να χάσουν τον ύπνο τους καθώς σε αυτό συμμετέχουν μοτοσυκλέτες που στοίχειωσαν τα όνειρα πολλών εντουράδων:
- Kawasaki KDX200A1
- Yamaha IT175K
- Suzuki PE175Z
- HONDA XR200R
Η εισαγωγή του συγκριτικού είναι ενδεικτική για το κλίμα της εποχής: “Από όλες τις μοτοσυκλέτες enduro που δοκιμάζουμε κάθε χρόνο, τα 200αρια είναι αυτά που κάνουν τα περισσότερα μίλια πριν τα επιστρέψουμε πίσω. Γιατί; Επειδή είναι ελαφριά, ζωηρά και διασκεδαστικά κατά την οδήγηση. Αυτοί είναι και οι λόγοι που κάνουν αυτή την κατηγορία τη δημοφιλέστερη στους αγώνες.” Στη συνέχεια αναλύεται ο λόγος που στο συγκριτικό μπήκε το τετράχρονο XR και αυτός δεν είναι άλλος από το γεγονός πως το επιλέγουν σχεδόν οι μισοί συμμετέχοντες στις κατηγορίες των 200cc.
Ξεκάθαρος νικητής του συγκριτικού είναι το KDX καθώς “είναι το δυνατότερο” και “το πιο σταθερό” ενώ συναγωνίζεται ακόμα και με το XR στο θέμα της άνεσης.
Τεχνικά χαρακτηριστικά
Μελετώντας τα τεχνικά χαρακτηριστικά βλέπουμε πως τα καρμπυρατέρ της Mikuni (32 &34mm) ανέλαβαν την τροφοδοσία των δίχρονων κινητήρων και μόνο το XR χρησιμοποιούσε Keihin (διαμέτρου 26mm). Η μίξη λαδιού κυμαίνεται μεταξύ 4-5% (δείγμα της εξέλιξης των λιπαντικών στα επόμενα χρόνια) και τα πιρούνια στις μπροστινές αναρτήσεις είναι Kayaba 38mm (Showa 35mm στο XR). Θέλετε να μάθετε και τις τιμές;
- Honda στα 1.575$
- Suzuki στα 1.620$
- Kawasaki στα 1.649$
- Yamaha στα 1.659$.
(το ποσό των 1.575$ αντιστοιχεί σε σημερινή αγοραστική δύναμη 4.938$)
Τέλος δεν κρύβουμε την έκπληξή μας όταν διαπιστώσαμε πως το KDX είχε (πριν 41χρόνια!) πολυόργανο με δυνατότητα εναλλαγής των ενδείξεων ώρας και οδομέτρου εν κινήσει, από διακόπτη δίπλα στη γκαζιέρα!
Συμπέρασμα
Το άρθρο κλείνει ως εξής: “Τέταρτο στο συγκριτικό, αλλά ψηλά στην προτίμηση του κοινού, είναι το Honda XR. Το XR θα λειτουργήσει υπέροχα αν απλά οδηγείτε σε σφιχτές διαδρομές enduro ή trailride. Αντιμέτωπο με τα δίχρονα, το XR είναι πολύ πιο αργό και περιστασιακά απογοητευτικό να το οδηγείς. Ακόμα κι έτσι, για να χρησιμοποιήσετε όλη τη διαθέσιμη ισχύ του θα πρέπει να σκληρύνετε την ανάρτηση ώστε να είναι διασκεδαστικό. Μια ωραία μοτοσυκλέτα αλλά όχι εντελώς ανταγωνιστική.
Το PE θα ήταν το επόμενο βήμα. Φέτος η Suzuki έχει έναν πολύ, πολύ ήπιο κινητήρα, και το παράκανε λίγο. Η ανάρτηση είναι εξαιρετική, ο χειρισμός είναι καλός και υπάρχει αρκετή δύναμη, αλλά απλά δεν συμβαίνει αρκετά γρήγορα για να κρατήσει το PE μπροστά από τις υπόλοιπες μοτοσυκλέτες.
Ο κινητήρας του IT είναι ακριβώς αυτό που το PE είχε ανάγκη: δύναμη που απλώνεται ομαλά αλλά όχι εκρηκτικό. Το IT είναι πολύ μαλακό στο πίσω μέρος και πιθανότατα θα χρειαστείτε ένα πιο σκληρό ελατήριο για να είστε απόλυτα χαρούμενος, αλλά ο νικητής του συγκριτικού του προηγούμενου έτους (1982) εξακολουθεί να είναι μία καλή μοτοσυκλέτα και αξίζει τις μικρές ταλαιπωρίες.
Η κορυφή ανήκει στο KDX. Αναρτήσεις που θα ανταγωνιστούν τη PE και κινητήρας που δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτα αφού θα έχετε την ταχύτερη μοτοσυκλέτα στην κατηγορία 200. Θα φτάσουμε ακόμη και στο σημείο να προειδοποιήσουμε τους υποψήφιους αγοραστές σχετικά με το πόσο δυνατό,γρήγορο και ίσως βίαιο είναι το νέο KDX, Δεν είναι 250-δεν έχει αρκετή
ροπή όπως ένα 250, αλλά έχει όλη τη δύναμη που θα μπορούσατε εύλογα να ζητήσετε σε ένα 200. Αυτή είναι μια σοβαρά πολύ καλή μοτοσυκλέτα – η καλύτερη που μπορείτε να αγοράσετε το ’83.”
