Jean-Michel Bayle
Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1969 και πρόκειται για έναν από τους κορυφαίους αναβάτες στην ιστορία της μοτοσυκλέτας καθώς κατάφερε πιάσει κορυφή στο Motocross και στη συνέχεια να κάνει φοβερή πορεία και στους αγώνες ταχύτητας. Αυτό ωστόσο που (σχεδόν) πουθενά δεν αναφέρεται είναι πως ο JMB πέρασε και από τον χώρο του Enduro εντυπωσιάζοντας με τις επιδόσεις του.
Ας δούμε τα πράγματα με τη σειρά: Το 1988 στέφεται Παγκόσμιος Πρωταθλητής Motocross στα 125, το ‘89 στα 250 και στη συνέχεια μετακομίζει στις Η.Π.Α.. Εκεί το 1991 καταφέρνει να γίνει ο πρώτος αναβάτης που κερδίζει τρεις τίτλους σε μία χρονιά (AMA SX 250, AMA MX 250 και ΑΜΑ ΜΧ 500) και την επόμενη χρονιά αποφασίζει να μεταβεί στους αγώνες ταχύτητας. Αν και δεν κατάφερε να κερδίσει κάποιον παγκόσμιο τίτλο στην άσφαλτο, κέρδισε τον σεβασμό όλων σημειώνοντας τρεις Pole Position και στη συνέχεια κερδίζοντας (ως ένας από τους τρεις αναβάτες της ομάδας) δύο βαρυσήμαντους 24ωρους αγώνες (Bol d’Or και Le Mans). Μετά από έναν τραυματισμό αποσύρθηκε από τους αγώνες ταχύτητας και αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στο Enduro. Η πρώτη συμμετοχή στο εθνικό πρωτάθλημα της Γαλλίας το 2003 είναι εντυπωσιακή καθώς κερδίζει και τις δύο μέρες έναντι του πολύ δυνατού τότε David Frétigné. Ακολούθησαν μερικές ακόμα εντυπωσιακές εμφανίσεις το ‘03 και το ‘04 αλλά δυστυχώς ένας τραυματισμός στη συνέχεια (σε μία φωτογράφηση) κόντεψε να το αφήσει παράλυτο. Αυτό φυσικά δεν του επέτρεψε να συνεχίσει να αγωνίζεται και ούτε να κάνει την εμφάνιση του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Enduro όπως φημολογούταν ότι είχε συμφωνήσει για μερικούς αγώνες με την HM-Honda.
0300 -Απρίλιος 1998
Για τους Έλληνες εντουράδες των 90’s ένα από τα πιο χαρακτηριστικά εξώφυλλα που τυπώθηκε ποτέ είναι αυτό του περιοδικού 0300 που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1998. Ο βουτηγμένος σε παχιά λάσπη μπροστινός τροχός ενός Honda XR 400 ήταν ακριβώς ότι χρειαζόταν για να ιντριγκάρει κάθε χωματερό ενώ το “χτύπημα”
ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΑΓΩΓΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ
ΔΙΑΣΧΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΧΩΜΑ
συμπλήρωνε την αγωνία για τον χρόνο που μεσολαβούσε από το σκίσιμο του νάιλον περιτυλίγματος μέχρι την έναρξη της ανάγνωσης.
Το άρθρο
Η ιδέα ήταν απλή: Μια τριμελής ομάδα αναβατών enduro θα διέσχιζε κάθετα την Ελλάδα ακολουθώντας τα ίχνη του αγωγού φυσικού αερίου. Το έργο εγκατάστασης του αγωγού είχε ολοκληρωθεί το 1996 ενώνοντας το Σιδηρόκαστρο (Ελληνοβουλγαρικά σύνορα) με την Αττική και για αρκετά χρόνια το ίχνος του ήταν ορατό σε ολόκληρο το μήκος των 510km. Εκείνη την εποχή αρκετοί εντουράδες χρησιμοποιούσαν τμήματα του για βόλτα αλλά ποιος θα τον διέσχιζε απ’ άκρη σε άκρη;
Οι αναβάτες
Συντάκτης του άρθρου και ένας από τους τρεις αναβάτες (Honda XR 400) ήταν ο Δημήτρης Αθανασουλόπουλος. Ο Δημήτρης για πολλά χρόνια υπήρξε, μεταξύ άλλων, αγωνιζόμενος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Enduro και συντάκτης στο περιοδικό 0300 ενώ πλέον είναι πρόεδρος της Off Road Team που δραστηριοποιείται κυρίως στην διοργάνωση αγώνων Enduro, Trail Ride και Rally Raid ανά την Ελλάδα, Μαζί του στο “Six Days Enduro σε επικίνδυνη ζώνη” ήταν ο Παναγιώτης Σιδέρης (ΚΤΜ 620 EGS) γνωστός στους αγωνιζόμενους του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Enduro ως “ο Χρονομέτρης της Iron Team” ή για τους νεότερους της Sportstiming και ο Κώστας Πίγγος, επίσης παλιά (πλέον) καραβάνα του αγωνιστικού enduro.
Αναζητώντας “enduro αγωγός φυσικού αερίου” θα βρείτε το σχετικό άρθρο (ή μάλλον τα άρθρα καθώς η δημοσίευση ολοκληρώθηκε σε τρία τεύχη) στο διαδίκτυο. Προσωπικά προσπάθησα να τα ξαναδιαβάσω από περιέργεια αλλά μου φάνηκαν εντελώς ψυχρά και άχαρα. Προτίμησα να πάω στο προσωπικό μου αρχείο, έβγαλα το “τεύχος 6” και μόνο τότε κατάφερα να γυρίσω πίσω στον χρόνο. Τότε μόνο θυμήθηκα γιατί κάθε φορά που ταξίδευα στην Εθνική οδό και έβλεπα τα ίχνη του αγωγού, ονειρευόμουν πως μια μέρα θα έκανα και εγώ τον δικό μου “αγωγό”.
Μοιάζει με ψέμα αλλά έχουν περάσει 26 χρόνια από τότε.
