Η άνοιξη είναι ωραία γιατί εκτός από τα πρώτα κοντομάνικα μας φέρνει πράσινο παντού, πολύχρωμα λουλούδια, ήχους από ζουζούνια και όμορφες μυρωδιές. Ειδικά όταν είσαι καβάλα σε ένα enduro mtb μπορείς να ρουφήξεις στο μέγιστο κάθε ανοιξιάτικο δώρο και παράλληλα να πατήσεις το πρώτο ξερό χωματάκι της σεζόν και να ντριφτάρεις σηκώνοντας σκόνη…
Με αυτά στο μυαλό μας αφήσαμε στην άκρη τα jersey και τα μακριά παντελόνια, πήραμε κοντομάνικα και βερμούδες και σπεύσαμε να επισκεφθούμε τα υπέροχα trails στο Μαρκάτι στην ευρύτερη περιοχή του Λαυρίου. Μια περιοχή, που μετά από χρόνια σκληρής δουλειάς από τους riders/builders της τοπικής κοινότητας (τουλάχιστον τρία δυνατά crew) έχει μετατραπεί σε πραγματικό mtb εντουράδικο παράδεισο. Το δίκτυο των trails είναι πολύ μεγάλο, η φύση υπέροχη -παρά την μικρή φωτιά του 2020- και η θέα προς την θάλασσα μαγευτική. Μάλιστα υπάρχει η δυνατότητα να αφήσεις το Μαρκάτι και να επισκεφθείς το εντυπωσιακό Χάος -το τεράστιο αυτό βάραθρο- από το οποίο ξεκινούν δύο ακόμη μονοπάτια το πιο άγριο downhill και το πιο flow “Chaos trail”, αμφότερα σε πετρώδες έδαφος.
Παρκάραμε απέναντι από την full bike friendly καφετέρια GROTTO (πρώην Παραμύθι) στον όμορφο οικισμό του Άγιου Κωναντίνου, πήραμε καφεδάρα ο ένας και Red Bull ο άλλος και πριν ξεκινήσουμε πήγαμε μια επίσκεψη στη βάση του SBRbike -της εταιρίας της CMB Automotive- προκειμένου να ενημερωθούμε για τα καινούρια προϊόντα που έχει φέρει η δραστήρια εταιρία. Ποδηλατική κουβεντούλα, χαλαρή διάθεση και πλέον φουλ ενημερωμένοι για νέα bikes & gadgets αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε την βόλτα. Χαλαρό ξεκίνημα λοιπόν καθώς σκοπεύαμε να κινηθούμε σε εξίσου χαλαρό ανοιξιάτικο ρυθμό ώστε να προσαρμοστούμε και στο σαφώς πιο ολισθηρό ξερό τερέν.
Η διαδρομή
Ξεκινήσαμε με ήρεμο πεταλάκι για ζέσταμα και ανηφορίσαμε στην εκκίνηση του κλασικού και αγαπημένου Ρόδο-Αγκάθι-Βλαστός Trail (τρία διαδοχικά μονοπάτια που συνθέτουν ένα trail μήκους 900μ.). Ένα φουλ διασκεδαστικό μονοπάτι που περιλαμβάνει όμορφα αλματάκια, μπερμάκια, αλλά και μια ζόρικη ανηφορούλα που συνδέει το τελευταίο τμήμα του trail. Ούπς, μετά από τα περισσότερα άλματα ακολουθεί στροφή με μπερμάκι, έτσι βρεθήκαμε να φρενάρουμε άτσαλα με πολλά ντριφτ μην έχοντας προσαρμοστεί ακόμη στη γλίστρα του ξερού τερέν! Μάλλον όμως το διασκεδάσαμε ακόμη περισσότερο… Να σημειώσουμε εδώ ότι όσοι riders δεν είναι πολύ εξοικειωμένοι στα άλματα καλό θα ήταν να μην ξεκινήσουν το ζέσταμα τους από το συγκεκριμένο trail ή απλά να αποφύγουν τα άλματα και ειδικά τα διπλάκια και το τεχνικό gapάκι πάνω από γούβα.
Μετά τα χαμόγελα που μας κέρασε το όμορφο και παιχνιδιάρικο trail μας περιμένει η πιο κλασική ανηφόρα της περιοχής, η λεγόμενη “Τριεθνές conjunction” με μήκος 450 μέτρα και μέση κλίση 12,5%. Μικρή αλλά ζόρικη, στην οποία προτείνουμε να μην πλακωθείς, πιάσε ρυθμό κι ανέβα στρωτά με πρωτούλα -ειδικά την πρώτη φορά- ενώ αν δεις τα ζόρια μην διστάσεις να κατέβεις να σπρώξεις προκειμένου να μην καείς. Βλέπετε αυτή την ανηφόρα μπορεί να την κάνεις μια φορά στην βόλτα σου, αλλά και πάνω από τέσσερις(!) καθώς αποτελεί συνδετικό κρίκο πολλών όμορφων trails. Τώρα με τις ζέστες μάλιστα φρόντισε να κρατηθείς στην σκιά.
1.Με σταθερό ρυθμό και χωρίς πολλές κουβέντες στην ζόρικη κλίση στην ανηφόρα “Τριεθνές Conjunction”
2.Το τεχνικό gapάκι στο τέλος του “Agathi Trail” θέλει προσοχή γιατί αν το κάνεις overjump θα αγκαλιάσεις κάποιο θάμνο…
3.Σε ένα από τα όμορφα και καλοφτιαγμένα διπλάκια του “Ρόδο-Αγκάθι-Βλαστός Trail”. Προσοχή μην το μπερδέψεις με κάποιο που δεν έχει landing…
4.Απολαυστικό φλόου και υπέροχη θέα, κερνάνε απλόχερα τα trails στο Λαύριο
Για την συνέχεια σκοπεύαμε να μπούμε σε ένα από τα πιο δυνατά και τεχνικά trail της περιοχής το “Full Moon Trail”, αλλά αφού πατήσαμε δυνατό πετάλι, στρίψαμε με τα όλα την μπερμάρα και πηδήξαμε το απολαυστικό διπλό (τράβα το τιμόνι για safe πτήση χωρίς nose dive) αποφασίσαμε να στρίψουμε αριστερά και να μπούμε στο φουλ τεχνικό “Twilight Trail” για αλλαγή. Αν δεν το έχεις ξανακάνει προτείνουμε μια συντηρητική προσέγγιση και προσοχή στο σφικτό και τεχνικό βράχινο κατέβασμα. Τεχνικά είναι και τα αλματάκια του και ειδικά το τελευταίο φυσικό τραπεζάκι… Κι εμείς πάντως μπήκαμε χαλαρά και προσεκτικά καθώς είχαμε καιρό να το κάνουμε. Σίγουρα πάντως πρόκειται για ένα trail που για να πιέσεις, καλό είναι να το κάνεις στην δεύτερη επανάληψη του. Πολύ ωραίο πάντως, ενώ σου δίνει και μια αίσθηση ικανοποίησης μετά από challenge.
Βγήκαμε στο υπέροχο συνδετικό τμήμα που κάποτε περνούσε το τρενάκι των μεταλλείων. Ήπια κλίση, μαγευτική θέα και όμορφη φύση. Από εκεί ξεκινά μια ακόμη κλασική ανάβαση, η “Fougaro to Kamariza climb” με μήκος δύο περίπου χιλιόμετρα, αλλά γλυκιά μέση κλίση στο 2,2%. Ότι πρέπει για κουβεντούλα και εξήγηση… Στο τέλος μάλιστα κάναμε και την πρώτη μας στάση όπου μοιραστήκαμε μια μπανάνα και μια μπάρα, χαλαρώσαμε, μυρίσαμε άνοιξη και ετοιμαστήκαμε για την συνέχεια.
Ανανεωμένοι και ξεκούραστοι μπήκαμε στο “Εκκρεμές + Ρολόϊ Trail” με στόχο όμως να στρίψουμε δεξιά στη αρχή του και να μπούμε στο φοβερό “Ρετσινάδες Trail” (σίγουρα ένα από τα πιο όμορφα και δουλεμένα trail της περιοχής) αλλά πάνω στον ενθουσιασμό μας ξεχάσαμε να στρίψουμε… Δεν πειράζει όμως καθώς το ευχάριστο “Εκκρεμές + Ρολόϊ Trail” μας οδηγεί στο “Γωνιόδεντρο 1st DH part” και στη συνέχεια στρίψαμε δεξιά στο φιδίσιο και φουλ παιχνιδιάρικο “Mortal Combat Trail”. Να σημειώσουμε ότι αυτά τα τρία έχουν συνολικό μήκος πάνω από 1,2 χλμ. και είναι σκέτη απόλαυση με φλόου, παιχνίδι και ολίγο πεταλάκι. Σούπερ! Και τσουπ ξαναβγήκαμε στην ανηφόρα “Τριεθνές conjunction”. Πάμε μια ακόμη και ολίγο πιο γρήγορη…
5.Ίσως η πιο όμορφη ανηφόρα στην Αττική! Ήπια κλίση και μαγευτική θέα
6.Παλιές κατασκευές από τα ορυχεία σε συνοδεύουν σχεδόν σε όλη την βόλτα
Για την συνέχεια επιστρέψαμε στον οικισμό Άγιος Κωνσταντίνος, στρίψαμε αριστερά στον κεντρικό δρόμο και δεξιά μετά την χτιστή στάση προκειμένου να βρεθούμε στο εντυπωσιακό χάος όπου κάναμε και την δεύτερη στάση μας. Μαζεύουμε ένα ακόμη μπουκέτο με όμορφες εικόνες και μπαίνουμε στο “Χάος Trail” για το φινάλε. Απολαυστικό. Πετρώδες και τεχνικό -με σκαλοπατάκια και τεχνικά φουρκετάκια- στην αρχή και στη συνέχεια σε χωμάτινο τερέν σε όμορφο δασάκι (έχει ψιλοχαλάσει το ωραίο αλματάκι μέσα στα δέντρα, αλλά πηδιέται). Από εκεί, βγήκαμε στον κεντρικό ασφαλτόδρομο και με μια απρόσωπη σχετικά ανάβαση ολοκληρώσαμε την βόλτα. Παγωμένα τσαγάκια στο GROTTO Coffee , ξεκούραση, κουβεντούλα και έτοιμοι για την επιστροφή μας στην Αθήνα. Όχι δεν πήγαμε ούτε για βουτιά στην θάλασσα ούτε σε κάποιο ταβερνάκι αυτή τη φορά, αλλά δώσαμε υπόσχεση να τα κάνουμε στην επόμενη μας επίσκεψη στη… Λαυριάρα!
Έτσι ολοκληρώσαμε ευχάριστα μια απολαυστική εντουρόβολτα 18,3 χιλιομέτρων με 508 μέτρα υψομετρικής ανάβασης. Το κλειδί ήταν ότι δεν πιέσαμε ούτε στις ανηφόρες, ούτε στα κατηφορικά trails προκειμένου να προσαρμοστούμε στη ζέστη και στο ξερό τερέν, Από την άλλη απολαύσαμε άνοιξη και γεμίσαμε με όμορφες εικόνες και μεθυστικές μυρωδιές…
Tips για οδήγηση Enduro mtb σε ξερό τερέν
- Στις πρώτες εξορμήσεις οδήγησε πιο συντηρητικά. Στο ξερό έδαφος το ποδήλατο επιταχύνει πιο γρήγορα, γλιστράει πιο πολύ και φρενάρει σε μεγαλύτερη απόσταση. Το πιο σημαντικό πάντως είναι να συντονιστεί ο αναβάτης με το γλιστερό τερέν και στη συνέχεια όλα γίνονται πιο εύκολα. Αν ορμήσεις με το μυαλό σου στην πρόσφυση του φουλ τερέν η πτώση καραδοκεί.
- Χαμήλωσε τις πιέσεις στα λάστιχα (κατά 1-2 psi).
- Αν μπορείς τοποθέτησε καινούρια ελαστικά τα οποία θα βελτιώσουν δραματικά την πρόσφυση. Ένα φθαρμένο ελαστικό δεν σε ενοχλεί στο μαλακό τερέν, στο ξερό μπορεί να μην οδηγιέται (αν δεν είναι πολύ φθαρμένο κράτα το στην άκρη για να το ξανατοποθετήσεις τον χειμώνα). Τα καινούρια ελαστικά την άνοιξη κάνουν τη διαφορά.
- Άνοιξε τα compression στις αναρτήσεις (1-2 κλικ έξω). Οι πιο μαλακές αναρτήσεις είναι πιο ενδοτικές στα γλιστρήματα, συν ότι πρόκειται να οδηγήσεις σε πιο ήπιο ρυθμό και όχι τόσο επιθετικά. Στη συνέχεια του καλοκαιριού κι ενώ έχεις προσαρμοστεί επιστρέφεις τις ρυθμίσεις στην αρχική σου επιλογή.
- Αν είσαι μέσα στην μόδα της οδήγησης χωρίς γάντια, βάλε γάντια! Την άνοιξη και το καλοκαίρι με τη ζέστη ιδρώνουν τα χέρια και γλιστρούν τα γκριπ. Μην κοιτάς τους riders που κάνουν dirt, slopestyle η freeride που βάζουν λίγο χώμα στα χέρια καθώς το run τους διαρκεί λίγα δευτερόλεπτα και όχι λεπτά που διαρκεί ένα enduro ή dh trail.
Καλή σεζόν λοιπόν και μην ξεχνάμε ότι η αμιγώς ποδηλατική σεζόν σε όλο τον πλανήτη είναι η άνοιξη και το καλοκαίρι. Εντάξει εδώ στην Ελλαδάρα έχουμε σεζόν 12 μηνών, αλλά το καλοκαιράκι με κοντομάνικο-βερμούδα και καμιά βουτιά στη θάλασσα μετά είναι άλλη φάση…
