Στην τρίτη της εκδοχή, η Enduro Day της τοπικής λέσχης μοτοσυκλέτας του Καρπενησίου άγγιξε το τέλειο. Απίθανες εγκαταστάσεις στο ξακουστό Αθλητικό Κέντρο, άριστα προετοιμασμένη οργάνωση αλλά πάνω από όλα μια απίθανη διαδρομή που σε ξεναγούσε στις παραμυθένιες ομορφιές της περιοχής γεμίζοντας το μυαλό με υπέροχες εικόνες και υπερβολική δόση πρασίνου! Πραγματικά δε θα αλλάζαμε κάτι, δε θα ζητούσαμε τίποτα παραπάνω για το επόμενο Enduro Ride, όποτε κι αν αυτό πραγματοποιηθεί. Συγχαρητήρια σε όλους όσους δούλεψαν για αυτή την εκδήλωση αλλά και στις Αρχές της ευρύτερης περιοχής (δήμος, δασαρχείο) που την αγκάλιασαν και βοήθησαν ανθρώπους από όλη την Ελλάδα να επισκεφτούν αυτόν τον πανέμορφο τόπο, είτε μόνοι τους είτε με τις οικογένειές τους. Στην επαρχία που πονάει από την εγκατάλειψη, τέτοιες εκδηλώσεις ζωντανεύουν χωριά και πόλεις, όχι μόνο για τις δύο μέρες της εκδήλωσης αλλά για πολύ παραπάνω καθώς δεν είναι λίγοι αυτοί που σύντομα θα ξαναεπισκεφτούν την περιοχή.
Η διαδρομή
Τα χιλιόμετρα κυλούσαν αργά και βασανιστικά… Βασανιστικά όμορφα! Με αφετηρία το Αθλητικό Κέντρο Καρπενησίου “χανόσουν” (με τη μεταφορική έννοια, γιατί με την αδιάκοπη σήμανση δεν μπορούσες με τίποτα να χαθείς) μέσα στα ρέματα της περιοχής, κύκλωνες το χωριό Καλλιθέα μέσα από ελατόδασος και ανέβαινες προς το χωριό Μυρίκη όπου στο πανέμορφο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλεία βρισκόταν ο ανεφοδιασμός, μόλις στο 35ο χιλιόμετρο της διαδρομής. Και λέμε “μόλις”, γιατί οι περισσότεροι θα ορκιζόμασταν πως είχαμε κάνει αρκετά παραπάνω. Μετά από την αναγκαία στάση και την απόλαυση της θέας προς το Βελούχι, συνέχιζες για περίπου 5km ακόμα σε υψόμετερο πάνω από 1.400m ενώ η διαδρομή άνοιγε λιγάκι ώστε να “γράψει” χιλιόμετρα το οδόμετρο και να ανέβει λίγο η μέση ωριαία μέχρι τον τερματισμό.
Σε αρκετά σημεία της διαδρομής υπήρχαν επιλογές “Normal”, “Hard” και “Extreme” από τα οποία έχουμε να πούμε πως το “Normal” δεν σήμαινε ούτε “soft” ούτε “easy”. Κάναμε τη διαδρομή τόσο το Σάββατο όσο και την Κυριακή δοκιμάζοντας αρκετούς συνδυασμούς των παραπάνω και έχουμε να πούμε πως το επίπεδο στις εντουροβόλτες έχει ανέβει εντυπωσιακά! Πλέον οι περισσότερες (και σίγουρα αυτή του Καρπενησίου) χρειάζονται προπόνηση και μοτοσυκλέτα (και λάστιχα!) σε πολύ καλή κατάσταση.
Αντί επιλόγου
Η Enduro Day ήταν μία ανοιχτή, σε όλον τον κόσμο, γιορτή. Το παρών έδωσαν αναβάτες από πολλά μέρη της Ελλάδας (είδαμε κόσμο ακόμα και από νησιά) ενώ δεν έλειψαν και αρκετοί αγωνιζόμενοι του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Enduro. Σίγουρα η διαδρομή ήταν από τις πιο απαιτητικές που έχουμε συναντήσει σε εντουροβόλτες ενώ ακόμα και αν πολλοί προτίμησαν να μην την ολοκληρώσουν εντούτοις δεν ακούσαμε κανέναν να φεύγει παραπονεμένος. Προσωπικά, αν και “ξεγοφιάσκει” και έφυγα με πεσμένα τα “τσαούλια” ήδη από την πρώτη ανηφόρα της extreme, μόλις έφτασα στο 55 σταμάτησα για αυτοφωτογράφηση. Δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος να ανανεώσουμε το ραντεβού μας. “Άι και τχρον”* λοιπόν όπως λένε και στην τοπική διάλεκτο, οι ντόπιοι του Καρπενησίου.
*άντε και του χρόνου
